وبلاگ جانبازان شیمیایی ایران: ساعت اذان ظهر را نشان می داد و من در منطقه سعادت‌آباد تهران به دنبال بیمارستان عرفان می‌گشتم. قرارمان گفت‌وگو با جانبازی بود که می گفتند تاولهای خردلی‌اش هنوز او را آزار می دهد. وارد بیمارستان عرفان که شدم تصور می کردم برای پیدا کردن بخش جانبازان شیمیایی باید وقتی زیادی صرف کنم اما وقتی از کارکنان بیمارستان سوال کردم متوجه شدم که تمام کارکنان با بیماران این بخش آشنا هستند خصوصا بیماری به نام محمد‌رضا پور‌حسن که نصف بیشتر روزهای سال به خاطر عوارض گازهای شیمیایی جنگ تحمیلی مهمان این بیمارستان است.

محمدرضا پورحسن متولد گیلان است. 17 ساله بود که خبر تجاوز بعثی‌ها آرامش روح و روانش را گرفت و به‌رغم مخالفتهای خانواده عازم جبهه جنوب شد. وقتی شلمچه مورد اصابت عامل شیمیایی قرار گرفت پورحسن که مشغول دیده بانی نیروهای دشمن بود مجروح شد و15 سال بعد تنگی نفس، زخمهای عفونی که همگی حاصل مجروحیت گاز خردل بود در بدنش نمایان شد. در یک ساعت گفت‌وگو ما با این سرباز سرافراز وطن به مرور خاطرات او نشستیم.

گفت و شنودی که به علت قطع تارهای صوتی ودستگاه اکسیژنی که همیشه همراه این جانباز است به سختی صورت گرفت. آری جانباز پورحسن قادر به تکلم نیست و به سختی می تواند صحبت کند. محمد رضا پورحسن 1348 در روستای اشرفیه استان گیلان متولد شد. هنگام شروع جنگ تحمیلی وی نوجوانی 17 ساله بود.

در مورد روزهای نخست جنگ می‌گوید: پدرم کشاورز بود ومن دردوران کودکی‌ام همیشه همراه اوبودم البته بزازی کوچکی هم داشت که من آنجا راهم اداره می کردم. ما سه برادر بودیم که وقتی جنگ شروع شد دو برادر دیگرم که 20‌ساله و 19‌ساله بودند عازم جبهه شدند. یکی در آزاد‌سازی خرمشهر حضور داشت ودیگری در منطقه اروند رود از کشور دفاع می‌کرد.

ادامه مطلب